رهرو واری (یک)

جملات عاشقانه به همسر مینویسن

غذا ها و دسرهایی ک تازه یاد گرفتن و امروز پختن رو عکس میگیرن

کادو هایی ک به همدیگه میدن

عروسکی که براش خریده

ساعتی ک بدستش بسته

انگشتری ک خیلی براش باارزشه 

گردنبندی که همیشه همراشه

اون طرف تر...

عکسایی ک باهم داشتن و الان اشکشو درمیارن

بغضی که با خوندن پیامکاش میکنه

بدنش کرخت میشه با دیدن جای خالیش

جسمش متوقف میشه با دیدن جاهایی که باهم رفتن و خاطره هایی ک باید حذفشون کنه

زبونش بند میاد وختی میبینتش

اون طرف تر....

نه اشک شوق نه اشک غم

چشاش ابی ندارن

اصلا یادش نمیاد گریه چی بود

دوباره میبینتش،نمیشناستش ....

نمیشناسه ... وای نه .... اون ادم براش اشنا نیس؟!ینی چی؟ینی انقد زود میشه ی ادم روحشو بکشه؟

بله

دسته سوم اونایین که تو اوج بودن تو اوج عشق  تو اوج خواستن  اما طرف مقابلشون تو پله ی پایین واستاده بوده

چرا هرگز نخواسته از پله بالا بیاد و شونه ب شونه وایسن هان؟شاید فک میکرد همیشه اون پله هارو میاد پایین تا ببوستش تا بوش کنه ...

ولی نه

اون هزاران بار از پله ها اومد پایین تا تو رو بو بکشه تا روحش زنده بشه اما تو ی بار نرفتی بالا

تو یکه خودت رو از هزار اون هزار برابر بزرگتر دیدی و عملیش نکردی

یکه تو شد صفر      هزار اون شد ... منفی بی نهایت

حالا دیگه نه خاطرت،نه غمت،نه پیامت ،نه عکست،نه صدات و نه حتی خودت هیچکدوم نمیتونن لحظه ای حواسشو پرت کنن.

بد بریده...

خیلی بد.

داستان ک ب اینجا برسه حتی خود خدا هم نمیخواد برات پا پیش بذاره

از تقلید متنفرم

حتی اگر تقلید ب معنی کپی حرف ها و رفتار عاشقانه معشوقتون باشه ...

نتیجه ی حرف های بالا این نیس ک عاشق باید از معشوقش تقلید کنه نه نه نه

عاشقی که معشوقش رو عاشق کرده و حالا پایین پله وایساده به جای تقلید باید بال باشه ،باید خودشو بالی برای معشوقش کنه تا پاهای معشوقش برای بار هزار و یکم ک نقطه شروع یک عاشقه زخم نشه

بال باشه تا پله هارو پرواز کنن..

پروازه ک نمیذاره افت و خیز داشته باشن.

اوج موندن قدرت بال میخواد...

خلوتگه کوچک من...